„Wydawał się kontynuatorem…” czy „Wydawał się być kontynuatorem…”? Czasownik wydawać się w połączeniu z przymiotnikiem (np. „Wydawał się gruby”) nie potrzebuje być, ale co z rzeczownikiem? Tu jest chyba konieczne być – inaczej brzmi dziwnie. Proszę rozstrzygnąć tę kwestię. Słownik poprawnej polszczyzny PWN odnosi się tylko do użycia tego czasownika z przymiotnikmami, nie mówiąc nic o rzeczownikach i przez to sugerując, iż tak samo powinno być z rzeczownikami – tj. bez być. Mnie się jednak nie chce wierzyć, iżby miało to być błędne, gdyż wyczucie językowe większości osób, które o to pytałem, jednogłośnie wskazuje na być. Będę wdzięczny za pomoc.

Witam Państwa!
Mam problem z odmianą nazwiska Wyka. Konkretnie chodzi mi o dopełniacz liczby mnogiej – w pracy, którą sprawdzam, znalazła się forma Wyków. Czy jest to forma poprawna?
Dziękuję i serdecznie pozdrawiam!

Szanowni Państwo,
kilka razy spotkałem się z opinią redaktorów, że słowo przykładowo powinno się zastępować wyrażeniem na przykład. Tymczasem ani w słowniku języka polskiego, ani w słowniku ortograficznym, ani też w słowniku synonimów PWN nie opatrzono go żadnym kwalifikatorem, co moim zdaniem oznacza, że oba są równoważne. Czy z przykładowo jest jakiś problem, który pozostaje dla mnie tajemnicą?

Dawniej, kiedy w powszechnym użyciu były telefony tarczowe, telefonując mówiło się potocznie „Przekręcę do ciebie wieczorem”, „Proszę wykręcić prawidłowy numer kierunkowy”. Czy teraz, kiedy większość telefonów wyposażona jest w klawiaturę (przyciski), należałoby powiedzieć „Wystukam / Zastukam do ciebie”, czy też wciąż „wykręcę”?

Szanowni Państwo,
mam pytanie dotyczące stosowania interpunkcji oraz wielkich i małych liter w listach wyliczeniowych na slajdach w prezentacjach. Często stosuje się pomijanie znaków interpunkcyjnych na końcu elementów tych list oraz – niezgodnie z zasadami – użycie wielkich lub małych liter na początku elementów listy. Czy jest to błąd? Czy poprawne będzie na slajdzie poniższe wyliczenie?

Na ofertę składa się:
– Opis przedmiotu zamówienia
– Wycena
– Warunki gwarancji

Z poważaniem,
Magda J.

Dzień dobry, coraz częściej spotykam się z wymową, która bardzo silnie dzieli słowa na przedrostek (o ile tak to się nazywa) i część główną, czyli np. zamiast powiedzieć zainteresować, osoby takie mówią za-interesować, tak jakby były to dwa zupełnie oddzielne słowa. Zamiast wyimaginować – wy-imaginować. Zamiast interakcja – inter-akcja. Czy jest to w ogóle poprawne czy to już hiperpoprawność?

Jak wymawiać literę W w nazwach japońskich? Leksykon PWN podaje zawsze [u] ([kauai], [akutagaua], [iuo:dźima], [iuakura]). Z drugiej strony Słownik nazw własnych pomija wymowę słów Kitagawa, Okinawa, Kurosawa, Kawasaki (choć podaje [uilson] i [suift]), za to podaje obocznie [kauabata] a. [kawabata] oraz wyłącznie [o(d)zaua]. Jest też [kuro-śiwo].
A jeśli „wygra” [u], to co wtedy z Msc. Kurosawie, Okinawie? Sprawozdawcy sportowi mówili o [arakałie], ale to źle zabrzmiało.

Jak powinno się czytać skróty utworzone od angielskich nazw? Razi mnie, gdy słyszę w reklamie telewizor LCD, czytane [el ce de]. Nie mówimy przecież [ce de rom] albo (komputer) [pe ce]. Z drugiej strony są USA ([u es a], a nie [ju es ej]) czy system ESP ([e es pe], a nie [i es pi]). Jaka jest poprawna wymowa i jaka reguła nią rządzi?
Dziękuję i pozdrawiam

Szanowni Państwo, zauważyłem, że w ostatnim czasie dużą popularnością cieszy się słowo słaby: coś jest słabe, słabo to widzę itd. W samym słowie nie ma nic złego, pod warunkiem że nie jest nadużywane, ale niestety wydaje mi się, że jest. Czy mają Państwo podobne odczucia?

Dlaczego rzeczowniki: endek, esbek, esesman czy ubek nie mają równorzędnych wariantów: ND-ek, SB-ek, SS-man, UB-ek?